Dag 6 - Nasca -> Areguipa

Buenos dias,
Eerst even vertellen dat ik, toen ik in het internetcafé in Nasca de dagen even moest inhalen en mijn weblog opende en zoveel reacties zag, grijnzend en soms lachend achter de computer zat. De jongen met zijn gettoblaster lachte op een gegeven moment met me mee. Het is in ieder geval heel gezellig. Ik hebdaar 1,5 uur geïnternet en dat kostte me 2 Sol = 0.50 eurocent.

Vandaag een lange rit van Nasca naar Areguipa. We hebben vandaag twee chauffeurs, die elkaar aflossen wanneer nodig. Hoeveel km we hebben gereden weet ik even niet, maar we hebben 12 uur in de bus gezeten. Vooral voor de inmiddels eerste zieken in de groep was de rit een uitdaging die ze liever niet aangingen.
In Areguipa aangekomen bleef ook ik bewegen. Mjn hoofd en mijn lichaam bleven in het ritme en de dreun van de bus. ´t Was wel een mooie rit maar dus erg lang.

Er zijn in ieder geval 4 mensen met maagklachten en ongeveer 4 die last hebben van reis(wagen)ziekte.
Zelf zit ik deze dag erg goed in mijn vel. Ik voel me helemaal thuis in Peru (ik kom wel terug hoor :-)).
Onderweg reden we het grootste gedeelte langs de Stille oceaan. Grote golven en steile afgronden, rotsen die uit de zee opduiken. Het kustgebied is erg ruig en kaal. Een soort maanlandschap stel ik me zo voor. Hoge bergen maar helemaal kaal. Geen groen tot je opeens groene plekken ziet in het landschap, maar die zijn sporadisch. Op zeker moment zag je ineens heel grote cactussen die tegen de berghelling op groeiden. Bij Nasca was de woestijn zo droog en door de koude luchtstroom (de Humboldt) dat daar geen cactussen konden groeien. Het laatste stuk langs de oceaan zag je ineens rijstvelden. Gek gezicht, de oceaan en dan de rijstvelden.
We hebben een aantal keren een ruststop gemaakt maar ik zou op mjn camera moeten kijken waar precies, dat doet er op dit moment ook niet zo toe.
We vertrokken om 7 uur en ongeveer 3 uur laten een stop voor alleen een kopje koffie of coca-thee. Daana reden we verder tot 14.00 uur voor een lunch. Het eten was onderweg al besteld anders zou het uren duren voordat iedereen voorzien was. In Peru lunchen de mensen heel uitgebreid, wij Hollanders nemen in hun ogen een snackje, met onze sandwich. Ze snappen dan ook niet hoe we dat volhouden.
Bij het restaurant zaten een paar jochies met gebreide (van alpacawol) vingerpoppetjes. Ik heb een lama gekocht voor 2 sol (een soort vingerpoppetje) en ben met ze op de foto geweest. Geweldig vonden ze dat, vooral omdat ze de foto zelf kunnen zien op een digitale camera.
We hebben ongeveer 1,5 uur genomen voor de lunch en toen ging het weer verder. Vanaf 15.30 uur hebben we aan één stuk doorgereden naar Areguipa (even een heel korte plaspauze bij een benzinestation, voor de mensen die het echt niet meer hielden). Op deze plek hadden ze nog niet vaak buitenlanders gezien want de kinderen waren erg nieuwsgierig naar deze vreemde mensen.
Areguipa lag op een gegeven moment voor ons uitgespreid als een slingerende verlichte deken onderlangs de vulkaan de Misty. Areguipa is dan ook voor een groot gedeelte opgetrokken uit lavasteen.
In Areguipa aangekomen zat de weg vol met taxi´s. Hier geldt het recht van de sterkste. De grootste heeft voorrang maar als je klein bent ben je wel sneller, dus kan het zijn dat het recht van de slimste behoorlijk meetelt. Het was een georganiseerde chaos. Weer veel getoeter, de manier om te communiceren van, let op, ik kom er aan.
Ons hotel is vrij modern maar ook met oude gedeeltes. Er zijn verschillende tuinen en ik geloof dat ik ergens een zwembad heb gezien. In ieder geval is het ontbijt morgen in de eerste tuin.
Om 19.00 uur zat ik op mijn kamer, 144. Ik geloof dat ik het verste weg zit. Het is een soort dorpje. De eigenaar heeft steeds huisjes in de buurt opgekocht en zo zijn gebied uitgebreid. Er ligt een muur om het complex. Ik zit op een soort torenkamertje met een mooi uitzicht en zelfs een balkonnetje. Weer een eenvoudige kamer maar groot genoeg.

Om 20.00 uur een briefing over het programma van morgen, en waar we vanavond gaan eten.

We hebben bij een Italiaan gegeten maar iedereen was eigenlijk te moe. We hebben iets besteld en moesten het grotendeels opeten want het is belangrijk veel te eten omdat je veel energie kwijt bent aan alleen al de reis maar ook aan de hoogte. Het vraagt veel van je. Ik ben dan ook een beetje kortademig en licht in mijn hoofd.
Om 22.00 uur lag ik in bed.

Onderweg naar Areguipa stopten we op een gegeven moment bij een kraampje langs de weg met een klein gebouwtje er achter. Onze reisleidster vertelde dat de chauffeurs fruit kochten bij het kraampje en dat gingen offeren in het kleine kapelletje erachter. Ze brandden daar een kaarsje en baden voor een goede reis. Het is gebruikelijk dat de chauffeurs die hier langskomen dit doen. De Inca´s offeren zoetigheid en fruit om de goden gunstig te stemmen.

Hasta mañana (tot morgen)