Dag 13 - Puno - > Cusco
Door: Webmaster Trijnie
Blijf op de hoogte en volg Trijnie
13 Oktober 2005 | Peru, Cusco
Buenos noches,
Het is hier nu 22.45 uur.
Ik had al lang in bed moeten liggen want morgen ga ik de Incatrail lopen maar ja, ik heb al zo lang niets van me laten horen. Er was al iemand die vroeg: Trijnie waar ben jij nu?
Nou ik zit nu dus in Cusco en heb een aantal enerverende dagen achter de rug. Ik ga dat nu niet allemaal vertellen dat houden jullie tegoed. Hopelijk over twee dagen iets meer tijd voor een uitgebreider verslag.
Alles is hier heel goed. Ik geniet met volle teugen van dit indrukwekkende land en zijn prachtige mensen. Het is alleen een behoorlijk vol programma. Soms denk ik dat ik op surfival ben... Het is dat ik elke nacht nog in een lekker bed heb geslapen maar anders.....
Morgenochtend vertrekken we voor de Incatrail. Het had maar weinig gescheeld of deze was niet doorgegaan. Er is een lawine geweest en er is een stuk rail weggespoeld of bedolven?? Ik weet het niet precies. We hebben een gids die ons heeft beloofd dat we morgen op de trail zitten en naar Machu Pichu gaan!! Toch wel belangrijk omdat het voor veel mensen het hoogtepunt van de reis is. Het beloofd morgen dus een grote chaos te worden. Wij hebben gereserveerde plaatsen in de trein en kaarten voor de trail. Alles zou in principe goed moeten gaan maar ......... we zijn in Peru en niets is zeker. Afwachten dus.
Ik probeer over twee dagen weer van me te laten horen. Groetjes :-)
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
Hieronder de rest van het verslag van dag 13
Wake-up 6.00 – ontbijt en koffers 6.30 – bus 7.20 uur
Weer een stralende dag. Heb vanmorgen voor het vertrek nog kaarten en postzegels gekocht.
De gids van vandaag legt uit wat de namen betekenen. Puno pampa = plaats om uit te rusten. Cusco = centrum
Vandaag dus een lange rit in de bus (ongeveer 8 uur) van Puno naar Cuzco (de incastad). Als we door de straten van Puno rijden zien we een chaos aan riksja’s in de straten. Het schijnt dat dit verschijnsel voornamelijk in Puno te bewonderen is. Barbara en ik zitten op de achterbank en hebben enorme lol wie de mooiste riksja op de foto kan ‘vangen’.
Vandaag komen we langs en bezoeken we Sillustani. Ongeveer 40 kilometer vanaf de stad Puno ligt het archeologische terrein Sillustani op een hoogte van ruim 4000 meter. Hier staan een aantal graftorens, die Chulpa’s worden genoemd. Chulpa betekent graftoren in het Aymara; een oude indianentaal. De torens zijn gebouwd op een rotsachtig schiereiland in het Umayo meer. De meeste Chulpa’s zijn cilindrisch. Ze staan op een soort platform en lopen van boven wijd uit. Belangrijke koningen, edelen etc. werden hier begraven.
In sommige torens werden de mummies zelfs in vijf verdiepingen op elkaar gestapeld. De doden werden begraven met eten, drinken en ook diverse schatten. In 1971 ontdekten archeologen in de Chullpa del Lagarto, de grootste toren, op ongeveer 1 meter diepte diverse sieraden en ook 4 kilo goud. De overige torens zijn door grafrovers geplunderd. De grafkamer in de vorm van een toren is een plaatselijk verschijnsel wat alleen maar voorkomt rondom het Titicacameer.
Ook hier zitten, zo vroeg op de morgen, de vrouwen en kinderen weer langs de weg met hun waren uitgestald voor de verkoop.
Het blijkt vandaag een nationale sportdag te zijn want we zien hordes kinderen die in sportkleding rondlopen en / of hardlopen.
Als we weer een eind verder zijn gereden stoppen we bij een boerderijtje langs de weg. De mensen wonen in huisjes opgetrokken uit opgestapelde stenen, aangesmeerd met zand en leem met daarop een rieten dak. Dat is een huis. Als je dan even denkt aan Nederland en alleen maar even bedenkt hoe je eigen huis/keuken er uitziet, dan klopt er ergens iets niet. Toch zijn de mensen altijd vriendelijk en goedlachs.
Zo ook nu weer. We komen onaangekondigd en toch ontvangt de vrouw des huizes ons hartelijk. Ze laat ons zien waarmee en waar ze de maaltijd bereid. De ingrediënten liggen op de ’tafel’ en op het terrein staat een pot op het vuur en dat is de keuken. Op het terrein staan een aantal huisjes en zij laat haar huisje zien. In een ander huisje ligt een voorraadje eten. We zien schapen opgepakt achter een omheining en er ligt een varken lui te wezen en dan zijn er nog twee lama’s. Er lopen nog twee vrouwen rond met een kindje op de rug. Ze zijn erg verlegen maar willen toch wel op de foto…………………….
Tussen de middag hebben we ergens heerlijk gegeten! Gewoon iets van nasi of zo, maar heerlijk, daar had ik zin in.
We bereiken Cusco (ook wel de navel van de wereld genoemd) en maken een paar rondjes om de plaza van Cusco omdat er nu een andere groep geld moet pinnen. Je mag daar niet parkeren dus is de chauffeur gedwongen rondjes te rijden:-). We arriveren om 18.30 uur in ons hotel in Cusco.
In het hotel aangekomen raakt Bianca in de stress omdat er iets mis dreigt te gaan omtrent de Incatrail, i.v.m slechte weersomstandigheden. Ze is bang dat het een slecht excuus is en schiet uit de slof. We gaan eerst naar onze kamers en hebben om 19.00 uur een briefing. We gaan eten en om 22.00 uur zijn we terug in het hotel. Ik wil nog heel graag internetten maar de pc is bezet. Ik besluit te wachten tot die vrij is want ik moet nu toch echt even wat van me laten horen.
Zie vervolg -> top van dit bericht.
Het is hier nu 22.45 uur.
Ik had al lang in bed moeten liggen want morgen ga ik de Incatrail lopen maar ja, ik heb al zo lang niets van me laten horen. Er was al iemand die vroeg: Trijnie waar ben jij nu?
Nou ik zit nu dus in Cusco en heb een aantal enerverende dagen achter de rug. Ik ga dat nu niet allemaal vertellen dat houden jullie tegoed. Hopelijk over twee dagen iets meer tijd voor een uitgebreider verslag.
Alles is hier heel goed. Ik geniet met volle teugen van dit indrukwekkende land en zijn prachtige mensen. Het is alleen een behoorlijk vol programma. Soms denk ik dat ik op surfival ben... Het is dat ik elke nacht nog in een lekker bed heb geslapen maar anders.....
Morgenochtend vertrekken we voor de Incatrail. Het had maar weinig gescheeld of deze was niet doorgegaan. Er is een lawine geweest en er is een stuk rail weggespoeld of bedolven?? Ik weet het niet precies. We hebben een gids die ons heeft beloofd dat we morgen op de trail zitten en naar Machu Pichu gaan!! Toch wel belangrijk omdat het voor veel mensen het hoogtepunt van de reis is. Het beloofd morgen dus een grote chaos te worden. Wij hebben gereserveerde plaatsen in de trein en kaarten voor de trail. Alles zou in principe goed moeten gaan maar ......... we zijn in Peru en niets is zeker. Afwachten dus.
Ik probeer over twee dagen weer van me te laten horen. Groetjes :-)
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
Hieronder de rest van het verslag van dag 13
Wake-up 6.00 – ontbijt en koffers 6.30 – bus 7.20 uur
Weer een stralende dag. Heb vanmorgen voor het vertrek nog kaarten en postzegels gekocht.
De gids van vandaag legt uit wat de namen betekenen. Puno pampa = plaats om uit te rusten. Cusco = centrum
Vandaag dus een lange rit in de bus (ongeveer 8 uur) van Puno naar Cuzco (de incastad). Als we door de straten van Puno rijden zien we een chaos aan riksja’s in de straten. Het schijnt dat dit verschijnsel voornamelijk in Puno te bewonderen is. Barbara en ik zitten op de achterbank en hebben enorme lol wie de mooiste riksja op de foto kan ‘vangen’.
Vandaag komen we langs en bezoeken we Sillustani. Ongeveer 40 kilometer vanaf de stad Puno ligt het archeologische terrein Sillustani op een hoogte van ruim 4000 meter. Hier staan een aantal graftorens, die Chulpa’s worden genoemd. Chulpa betekent graftoren in het Aymara; een oude indianentaal. De torens zijn gebouwd op een rotsachtig schiereiland in het Umayo meer. De meeste Chulpa’s zijn cilindrisch. Ze staan op een soort platform en lopen van boven wijd uit. Belangrijke koningen, edelen etc. werden hier begraven.
In sommige torens werden de mummies zelfs in vijf verdiepingen op elkaar gestapeld. De doden werden begraven met eten, drinken en ook diverse schatten. In 1971 ontdekten archeologen in de Chullpa del Lagarto, de grootste toren, op ongeveer 1 meter diepte diverse sieraden en ook 4 kilo goud. De overige torens zijn door grafrovers geplunderd. De grafkamer in de vorm van een toren is een plaatselijk verschijnsel wat alleen maar voorkomt rondom het Titicacameer.
Ook hier zitten, zo vroeg op de morgen, de vrouwen en kinderen weer langs de weg met hun waren uitgestald voor de verkoop.
Het blijkt vandaag een nationale sportdag te zijn want we zien hordes kinderen die in sportkleding rondlopen en / of hardlopen.
Als we weer een eind verder zijn gereden stoppen we bij een boerderijtje langs de weg. De mensen wonen in huisjes opgetrokken uit opgestapelde stenen, aangesmeerd met zand en leem met daarop een rieten dak. Dat is een huis. Als je dan even denkt aan Nederland en alleen maar even bedenkt hoe je eigen huis/keuken er uitziet, dan klopt er ergens iets niet. Toch zijn de mensen altijd vriendelijk en goedlachs.
Zo ook nu weer. We komen onaangekondigd en toch ontvangt de vrouw des huizes ons hartelijk. Ze laat ons zien waarmee en waar ze de maaltijd bereid. De ingrediënten liggen op de ’tafel’ en op het terrein staat een pot op het vuur en dat is de keuken. Op het terrein staan een aantal huisjes en zij laat haar huisje zien. In een ander huisje ligt een voorraadje eten. We zien schapen opgepakt achter een omheining en er ligt een varken lui te wezen en dan zijn er nog twee lama’s. Er lopen nog twee vrouwen rond met een kindje op de rug. Ze zijn erg verlegen maar willen toch wel op de foto…………………….
Tussen de middag hebben we ergens heerlijk gegeten! Gewoon iets van nasi of zo, maar heerlijk, daar had ik zin in.
We bereiken Cusco (ook wel de navel van de wereld genoemd) en maken een paar rondjes om de plaza van Cusco omdat er nu een andere groep geld moet pinnen. Je mag daar niet parkeren dus is de chauffeur gedwongen rondjes te rijden:-). We arriveren om 18.30 uur in ons hotel in Cusco.
In het hotel aangekomen raakt Bianca in de stress omdat er iets mis dreigt te gaan omtrent de Incatrail, i.v.m slechte weersomstandigheden. Ze is bang dat het een slecht excuus is en schiet uit de slof. We gaan eerst naar onze kamers en hebben om 19.00 uur een briefing. We gaan eten en om 22.00 uur zijn we terug in het hotel. Ik wil nog heel graag internetten maar de pc is bezet. Ik besluit te wachten tot die vrij is want ik moet nu toch echt even wat van me laten horen.
Zie vervolg -> top van dit bericht.
-
14 Oktober 2005 - 06:27
Appie En Janna:
Gelukkig dat alles nog goed met je is.En je komt vast wel goed door de chaos heen.We wensen je een hele goede trail.En we zien uit naar je volgene verhaal Groeten uit Smilde van de Smidties. -
14 Oktober 2005 - 06:46
Herman:
Fijn om weer even wat te horen. Het werd wel weer tijd. Ik las net in de krant van modderstromen en toeristen die vastitten vanwege weggeslagen spoorrails en zo. Ook de naam Machu Pichu werd genoemd. Dit maakt de uitdaging om toch de trail te doen des te groter. Heel veel succes en uutkiek'n he.
Groetjes. -
14 Oktober 2005 - 06:59
Els:
Gelukkig, het gaat goed met je! Het heeft zijn voors en zijn tegens, zo'n communicatiemiddel. Als ik een poos niets hoor/lees word ik onrustig. Maar aan de andere kant, geen bericht is goed bericht zal ik maar zeggen. Vanmorgen in de krant: zeker 3200 toeristen gestrand door modderstromen! Ik ben blij dat het bij jullie meevalt en dat je geniet. Heel veel plezier! -
14 Oktober 2005 - 07:04
Wendy:
Het teken van leven is gekomen.. tjonge tjonge..ja inderdaad een druk programma. Heel veel succes vandaag..
gr wen ;-) -
14 Oktober 2005 - 07:27
Jeroen En Marjolein (poging 2 ;-) ):
Wij hadden zoiets van 'stil maar, wacht maar', maar het is goed weer een melding van een bericht in de mail te vinden! Take care..
God wijst ook je weg in Peru.
Knuffel en liefs!
ps. Hier nog steeds een lekker zomerse herfst. -
14 Oktober 2005 - 07:29
Bert En Karin:
Zo zeg, zelfs geen tijd om "Trijnie waar ben je nu bij te houden"....Dat betekent dat er inderdaad waanzinnig veel op je afkomt daar! Zo te lezen heb je, als je straks terug bent, wel even wat tijd nodig om alles wat je hebt beleefd te herkauwen.
Ben heel benieuwd hoe het gaat met de trail vandaag. Wat een uitdaging, alleen al het vervoer erheen......!
Over een paar dagen weet jij meer en wij dan hopenlijk ook.
Heel veel groeten vanuit Assen.
Bert en Karin -
14 Oktober 2005 - 08:37
Hielke En Regit:
We zaten al snikkend bij de radio: "Maar geef wel een teken, een teken van leven" mee te zingen.
Maar gelukkig dan, zo te horen is alles nog goed en word er volop genoten. Het klinkt allemaal wel spannend, dat van die inca-trail en de survival.
Tot over twee dagen, geniet in de tussentijd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
