Dag 9 - Areguipa -> Colca Canyon

Dag 9
Wake-up call 7.00 – koffer voor de deur 7.30 – ontbijt 8.00 – bus 8.30 uur.
Het is zondag 9 oktober en ik zat vanmorgen op mijn badkamer te genieten van een geweldige aanbiddingdienst die ergens in de buurt plaats vond. Geweldig. Was zo -in gedachten- even thuis. ‘k Heb het raampje opengezet zodat ik niets zou missen. Het galmde over het hele terrein. Ik dacht eerst wat hoor ik toch, maar toen ik ging luisteren hoorde ik zo nu en dan het zinnetje “God we praise you” en “halleluah”. Van burengerucht hebben ze hier schijnbaar nog niet gehoord, gelukkig maar.
Het is weer een stralende dag en we vertrekken vandaag naar ruim 4000 meter hoogte. De volgende stap omhoog en tevens komen we onderweg op het hoogste punt van de reis, 4890 m. Er zit hier weinig zuurstof in de lucht en dat merk je direct!
Onze stop is op het hoogste punt van de reis en we krijgen daar cocathee van cocabladeren. Een heel grote mok vol bladeren en heet water. Lekker is anders, maar vies was het ook niet. Ik heb maar heel kort daar binnen gezeten want vond het zo jammer omdat er buiten genoeg te zien was. Bij de deuropening ontmoetten Barbara en ik een jongetje, drie jaar oud, Fabricio blijkt zijn naam te zijn. Een kleine charmeur. Prachtig jochie. We spelen wat met hem en ik maak ondertussen foto’s. Op dezelfde plek zie ik een meisje op een muurtje zitten. Prachtig aangekleed en met een lammetje op de arm. Als ik een foto wil maken zegt ze: “une sol”. Ik schiet in de lach, maar ze meent het. Dus ik zoek een sol en geef haar die. Dan zegt ze trots in zichzelf “oche” wat 8 betekent. Er komt iemand anders van de groep en die wil haar op de foto zetten waarop het meisje hetzelfde zegt. Ik leen een sol en zeg dan tegen het meisje “nuevo?” en dan knikt ze heel blij en trots. Ze heeft waarschijnlijk al meer verdiend dan haar moeder die ernaast staat met mutsen en wandkleden en truien en poncho’s en, …………. noem maar op. Verder op zit een jongetje op de grond en ook daarvan een foto gemaakt (une sol):-)

We gaan weer verder. Onderweg komen we in een heel ander landschap terecht. Een uitgestrekte hoogvlakte. We zien er lama’s en ook vicuñas en alpaca’s, in het wild. We stoppen, want ze steken de straat over. Dus gelegenheid voor ons om een paar mooie plaatjes te schieten. Als ik zo naast de bus sta staan er ineens twee (erg vieze) kinderen naast me. Waar komen ze vandaan……? En waar gaan ze naar toe……? Ze zeggen niets, vragen nergens om, ze kijken alleen maar naar ons. Bianca, onze reisleidster, vraagt ze hoe het met ze gaat en ze knikken dat alles goed gaat. Het blijft in mijn hoofd hangen, dat beeld van die twee …………………
We maken later nog een stop bij een mirador (uitzicht) op de El Misty. Ook daar zie je weer de torentjes van stenen. Ze heten ‘apachetas’. Mensen stapelen stenen en steentjes tot torentjes ter verering van hun voorouders maar ook om een wens te kunnen doen. Hier ook weer ‘straatverkoop’. Ik koop hier mijn muts voor de kou (die nog gaat komen!). De vrouw van wie ik hem koop wil na mijn aankoop, uiteindelijk wel op de foto. Zij draagt wéér een ander hoedje, dit is een vrouw uit Chivay. We rijden verder en komen uiteindelijk in Yancque in ons hotel.

We hebben zoveel moois gezien onderweg en nu ook nog dat ik niet meer bij kan houden wat ik allemaal heb gezien. De foto’s moeten mijn geheugen echt opfrissen.
Ik voel me vandaag heel goed, hyper bijna. Maar dat kan ook van de hoogte komen of ………. van de coca :-) en al het andere snoepgoed en de xtra drankjes die ik naar binnen werk, ter voorkoming van de hoogteziekte.
Inmiddels is bekend dat Ellen een parasiet heeft en dat nog iemand anders waarschijnlijk last van de hoogte heeft en vandaag een halve dag in een ziekenhuisje heeft doorgebracht. Verder zijn er nu erg veel mensen die last hebben van hun darmen:-(. Met nog 3 anderen heb ik (nog) nergens last van en geniet met volle teugen van alles wat ik hier zie, hoor, ruik en proef. Al mijn zintuigen staan op scherp. ‘k Zou me bijna schuldig gaan voelen.

Na het inchecken in het hotel hebben we even tijd om even op verhaal te komen.
Enige tijd later vertrekt een gedeelte van de groep naar de warmwaterbronnen. De thermale baden liggen even buiten Chivay in Caldera. Oorspronkelijk heeft het water een temperatuur van 80 graden maar op weg van de bronnen naar de baden is het afgekoeld tot 35 – 40 graden. Een heerlijke temperatuur om lekker bij te komen. Ik heb er een uur in gezwommen en het was heerlijk. Het water was iets zoutig. Toen ik eruit ging en me had afgedroogd had ik het gevoel in brand te staan. En werd ik doodmoe, viel op de terugweg bijna in de bus in slaap. We hebben onze patiënt uit het ziekenhuis opgehaald en zijn doorgereden naar ons hotel. Toen we terug in het hotel waren ben ik eerst maar eens naar mijn huisje gegaan want het kwam niet goed. Mijn armen en benen waren loodzwaar. Ik moest echt even bijkomen, heb mijn haar gedroogd en ben toen toch nog maar gaan eten. Het liefst dook ik mijn bed in maar ik was bang dat ik midden in de nacht wakker zou worden van de honger, met als resultaat dat ik misselijk zou zijn tegen de morgen. Dus, weer in de kleren en eten!!
Om 21.30 uur lag ik in bed. Gevloerd. Ik heb een heerlijke lange nacht gemaakt. We moeten morgen weer op tijd op. We gaan morgen, weer met een klein groepje, op stap naar de condors. De condor vliegt tussen 8-10 uur. Dat wordt dus weer een vroege wake-up call.