Dag 10 - Cruz del Condor (3500m )

Wake up-call 6.00 – ontbijt 6.30 – bus 7.00 uur
De gids voor vandaag is Daniël en de chauffeur is Alfredo. We rijden naar de condors en zijn een klein anderhalf uur onderweg. Onderweg stoppen we bij een mooi uitzicht en er zit een vrouw op de grond te werken aan een kleed. Ik vraag me af hoe oud ze zal zijn. De gids vertelt dat ze 38 jaar oud is. Hij vertelt daarna dat hijzelf 51 is en ik zeg hem dat ik ook 51 ben. Dat is bijna niet te geloven als je net een vrouw van 38 hebt gezien die er net zo oud uitziet als jij. Het leven is hier hard!

Cruz del Condor is het beste uitkijkpunt van de kloof. Hier kan je loodrecht naar beneden kijken; 1200 meter diep stroomt de rivier de Rio Colca. De condor is de grootste roofvogel ter wereld met een vleugel spanwijdte van maar liefst 4 meter!
De condors hebben hun nesten tegen de wanden van de kloof gebouwd. Om ze te kunnen zien moet je ’s morgens tussen 8 – 10 uur aanwezig zijn. Het weer moet echter ook goed zijn en daar leek het vanmorgen eerst niet op. De condors hebben helder weer nodig om zich op de thermiek mee te kunnen laten voeren door de kloof. We hadden ons er al bijna bij neergelegd toen we op een rotspuntje in de verte wat condors zagen vliegen. Eindelijk kwamen ze ook onze kant op en hebben we kunnen genieten van, en ademloos kunnen kijken naar, die majestueuze vogels. Toen we uitgekeken waren (hoewel je raakt niet uitgekeken op dit schouwspel) en uitgefotografeerd heeft een groot deel (acht) van de aanwezige groep een wandeling van ongeveer een uur gemaakt. Deze wandeling zou over een smal pad voeren met diepe afgronden, 1200 m. diep. Dit durfde ik niet aan en ik ben bij de bus gebleven. De chauffeur zou later de anderen op een afgesproken plek weer oppikken. Ik baalde er zo van dat ik het niet aandurfde..:-( Heb toen toch nog het beginstuk van de route gelopen (alleen) maar moest natuurlijk weer terug omdat de chauffeur op me wachtte. Terwijl ik daar zo helemaal alleen tussen die imposante bergen loop komt er weer een condor over. Ik kan hem/haar van heel dichtbij zien. Dan sta je daar, helemaal alleen, het is heel stil, je wordt omringd door die enorme bergen en dan zie en hoor je deze machtige vogel over je heen vliegen. Ja, dan schieten mij spontaan de tranen in de ogen…..
Terug bij de bus ben ik met de twee anderen (Ellen en Janet) ingestapt en zijn we naar de oppikplaats gereden. Daar ben ik de andere tegemoet gelopen en heb me op dat moment voorgenomen dat, hoe eng het ook is, ik nooit meer achterblijf en altijd van de partij zal zijn. Hoogtevrees of geen hoogtevrees, dit ga ik niet weer missen!!
Als iedereen weer aanwezig is rijden we verder. Vanuit de bus heb ik diverse foto’s gemaakt. Het is zo’n ruige en stoffige wereld met diepe, diepe, diepe ravijnen en geweldige vergezichten. De bus schuifelde van links naar rechts om de beste route te zoeken op de ‘weg’. Onderweg nog een paar keer gestopt bij een mooi ‘mirador’ en natuurlijk om ons de gelegenheid te geven souvenirs te kopen. Op een gegeven moment staat er een man midden op de weg ons te gebaren, dat we moeten stoppen. Dat doet de chauffeur en hij wacht en maakt ondertussen een praatje met de gids. Er is echter helemaal niets te zien. Ik heb dan al gauw zoiets van, wat is er eigenlijk aan de hand, waar wachten we op. Uiteindelijk zien we een vrachtauto met daarachter een grote wegwerkmachine aankomen. Deze verdeelt het grind, dat overal in hoopjes naast de weg ligt, over het oppervlak van de weg. Zo zie je dat er altijd en overal aan de weg wordt gewerkt. In het begin van de reis is ons verteld dat de mensen uit de dorpjes een stuk weg krijgen toegewezen waarvoor zij verantwoordelijk zijn voor het onderhoud.
Uiteindelijk arriveren we in het kleine dorpje Maca waar we even rond kunnen lopen en wat kiekjes maken. Ook hier weer een kathedraal waar we nog even naar binnen lopen. We doen er wat boodschappen en kopen er aqua en snoep:-).
Toen we terug in ons hotel waren en we hadden geluncht vertrok er een groepje voor een wandeling in de buurt van Yancque. Ik heb tijdens deze wandeling geen foto’s gemaakt, had zin om even heerlijk relaxt te wandelen, wat kletsen of alleen maar genieten van ….. We liepen vanaf ons hotel door Yancque, via een (natuurlijk) klimmen en dalen pad naar een grote hangbrug. Daar zagen we de ijskasten in de rotsen, onder de hangbrug. Op de weg terug ben ik met Daniël, de gids voor deze dagen, terug naar het hotel gelopen en we hebben gekletst over het leven in Peru in verhouding met het leven in Nederland. Hij wilde zelf ook nog eens naar Europa maar i.v.m. de kosten had India, ook vooral door de cultuur e.d., meer zijn voorkeur. Hij had 5 jaar sociologie gestudeerd en 5 jaar voor gids. Daarnaast deed hij aan archeologische opgravingen. Vandaar ook zijn voorkeur voor India. Een interessante man om mee te praten. Als hij als leraar zou gaan werken in Peru zou hij ongeveer 500 sol verdienen in de maand. Als hij dezelfde studie in Amerika had gevolgd dan zou hij veel meer kunnen verdienen. Hij zag dan ook geen toekomst als leraar. Maar omdat hij daarnaast had geleerd voor gids, kon hij zijn kennis op deze manier toepassen. Ik had me al verbaasd over de uitgebreide achtergrondinformatie die hij ons deze dagen had gegeven, heel anders dan de andere gidsen. Na de wandeling ging er een grote groep naar de warmwaterbronnen, maar ik besluit niet mee te gaan. Één keer is genoeg en ik had even tijd nodig mijn koffer te reorganiseren (zucht, veel te veel ballast). Heb me heerlijk gedoucht, wat kleding gewassen en heb daarna een tijdje lekker op bed gelegen om alles te laten bezinken. Heb nog wat geschreven om toch een beetje bij te houden wat er allemaal gebeurt. Om 19.00 uur worden we gehaald voor ons diner in Chivay.
Voor het eten brengen we eerst Arjo weer naar het ziekenhuis. Het gaat niet goed met hem en hij blijft er nu een nachtje. Morgen, als we verder reizen, halen we hem weer op. Hopelijk gaat het dan wat beter met hem.
Tijdens ons diner hebben we life muziek en dans. Het is een muziekgroep (natuurlijk inca’s) met veel expressie en ze hebben dan ook veel succes met hun act. Vooral ook de dans liegt er niet om. Op een gegeven moment worden er mensen van de tafels geplukt en die ‘mogen’ ook dansen. Het is een bijzondere dans met een sinaasappel en een stuk touw waarmee geslagen wordt, mannen worden onder de rok van de vrouw geduwd :? Eh ja, een opzwepende dans. Je moet het gezien hebben. Ik merk wel dat dit niet is over te brengen. Ik stop er maar mee. ‘k Heb een cd gekocht van deze groep, ik vond ze echt goed. Hoop dat ie thuis nog net zo leuk is:-).