1/5/2006 Jeruzalem

Vandaag , 1 mei, hebben we Marike bezocht in Beit Jala, Jemima. We vertrokken om 8.15 uur uit het hotel voor ons breakfast. Dit doen we lopend want we zitten in het centrum. Eerst even op zoek dus naar een eetgelegenheid. We vinden die in een zijstraatje van de Ben Yehuda. Als we zitten te ontbijten worden we aangesproken door een mevrouw die vraagt of we op vakantie zijn en of we uit Holland komen. We bevestigen dat en ze begint te praten. Ze vertelt haar levensverhaal. Dat ze als baby van 18 maanden oud Buchenwald in is gegaan en er als kleuter van 4 weer uitkwam, zonder familie. Ze werd bij mensen ingedeeld met dezelfde naam, maar geen familie. Die hebben haar na omzwervingen afgestaan aan een christelijk gezin in Engeland waar ze opgroeide. Als volwassene is ze later naar Israël vertrokken. Ze was schrijfster maar is later ook gaan schilderen. Haar schilderijen staan ergens tentoongesteld. Ze liet ons de enige twee foto’s zien die ze had, gekregen van een tante in Nederland. Jaren later kwam ze er namelijk achter dat er in Nederland nog een tante woonde. Die had een foto van haar ouders en van haar broertje. Indrukwekkend om dit soort verhalen te horen van overlevenden.

Na het ontbijt lopen we richting het Arabische busstation. Dat konden we eerst niet vinden en we waren dan ook al veel te ver gelopen. Toen we terugliepen naar waar het busstation ergens moest zijn konden we meerijden met een Arabische bus die richting ‘busstation’ ging. Heel aardig want we hoefden daarvoor niets te betalen. De bus rijdt tot de muur, bekend bij ons van tv, en dan moet iedereen eruit, eindstation. Daar worden we afgehaald door Marike die ons door checkpoint Bethlehem leidt. Na deze barricade gaan we verder in de taxi.

Marike liet ons haar kamer en de rest van het huis met de kinderen zien en de groep waarmee ze zelf werkt. Saalim oogt als een pienter jochie, maar....
Ze had eerst koffie met appelgebak (echt Hollands)en tussen de middag hebben we er gegeten. Geweldig om Marike te zien, maar ook waar ze werkt. Alles krijgt een gezicht bij de informatie die we al hadden. Net als gisteren bij Jellina. Na het middageten bracht Marike ons naar de bus. Het eerste stuk, berg op, met de taxi. Einde weg moesten we klauteren over waar de weg was opgebroken en bereikten we de doorgaande weg naar Jeruzalem. Het duurde even .... Onderweg moesten wij drieën de bus uit voor een paspoortcontrole. De rest mocht blijven zitten…..?
De chauffeur was in mijn optiek een maniak:ooops). Hoe snel kan ik van Bethlehem naar Jeruzalem......
Maar goed we zijn veilig gearriveerd, natuurlijk.........

We zijn om 15.00 uur terug in Jeruzalem. We hebben zojuist geprobeerd de Klaagmuur te bereiken maar die is helemaal afgezet want er vinden vanavond officiële ceremonies plaats. De minister en afgevaardigden vanuit Europese landen zijn daarbij aanwezig. Dus vanavond TV kijken!! De controle is op dit moment behoorlijk streng. Bij de muur word ik aangesproken door een man die, net als de mevrouw van deze morgen, zijn verhaal doet. Ook hij heeft weer connecties en vriendin in Nederland (gehad). Op zijn laatste reis naar Israël (ik dacht 30 jaar geleden) heeft hij besloten er te blijven.
We komen via de Damascuspoort de oude stad in. We hebben er speciale contacten met verkopers die alles uit de kast halen om ons te overtuigen van hun prachtige koopwaar. Ik heb een Mezuza gekocht en Jeroen een zilveren hangertje, de Davidsster, voor Marjo. Mezuza betekent deurpost. De Mezuza is een kokertje die je aan de rechter deurpost bevestigt. In bijna alle joodse huizen tref je deze aan. Hij mag op elke deur behalve op de douchedeur en die van het toilet. In het kokertje zit een stukje perkament met de tekst van Deuteronomium 6:4-9 en Deuteronomium 11: 13-21. Je kan de Mezuza ook vinden aan de toegangspoorten van de joodse, de armeense en de christelijke wijk van de huidige Oude Stad in Jeruzalem (Sionspoort-Jaffapoort-Mestpoort). Jaren geleden had ik me al voorgenomen, mocht ik ooit in Israël komen, dat ik dan dit zou aanschaffen. Ze zijn er in veel verschillende soorten en maten èn prijsklassen. Het afdingen was weer een ervaring op zich en ik was het nog niet verleerd:-). Het was een very charming verkoper die er opstond om mij sieraden te geven (armbandje met oorhangers) en ons te trakteren op een kopje (Arabische)koffie en een kopje thee voor Marjolein. Ahum.
De Oude Stad is heel gezellig en zeker nog een bezoekje waard. We hebben een groot gedeelte van de Via Dolorosa gelopen. We troffen daar een paar groepen aan die al zingend met een kruis op hun rug de Via Dolorosa liepen…. Ook hebben we het hostel gevonden waar Jeroen in 1998 heeft gelogeerd. Midden in de Oude Stad en het heet nu het “Hebron hostel”.
We zitten nu in een klein straatje in de oude stad en hebben zowaar een internetcafé gevonden. Ali Baba......
Op de terugweg, richting ons hotel, hebben we bij de Jaffapoort onze eerste falafel gekocht. Zelfs daarop moest Jeroen afdingen;)! Maar ze zijn erg lekker….
Met ons gaat het in ieder geval goed. De auto is prima en we vinden onze weg vrij gemakkelijk in Israël. Ik voel me hier aardig thuis.
Hier moeten jullie het dan maar even mee doen tenzij Marjolein nog een aanvulling heeft. Groetjes Trijnie

Hahahaha, die is goed.. met ons gaat het goed.. nee hoor, vandaag prima, maar nog steeds zwanger hè, dus gisteren……... Gelukkig weer helemaal happy vandaag. En o ja, het schaarverhaal krijgt nog een vervolg..
Morgen is het hier onafhankelijkheidsdag en woensdag worden de slachtoffers van WOII herdacht.. alles gesloten, dus nog even geduld voor het vervolg.. :-0


Reactie (op ons bezoekje) van Marike op haar weblog: Maandag zijn de Fictories hier gekomen. Erg leuk om ze te zien en om hun te kunnen laten zien waar ik werk, toch prettig ofzo als mensen er dan een beter beeld van krijgen en het is natuurlijk ontzettend leuk om te laten zien aan bekenden.